Zainspirowany nowym wpisem na blogu Emanuela Kulczyckiego postanowiłem zrobić krótki i nienaukowy pomiar indeksu H czasopism prawniczych, a przynajmniej takich, które mają „prawo” w tytule. Wyniki dla poszczególnych języków dostępne są po kliknięciu na właściwy link (prawo, pravo, Recht, droit, giurisprudenza, law). Wychodzi, że nawet najlepsze europejskie czasopisma prawnicze oscylują między h=2 a h=5 (pominąłem wartości skrajne), choć takie „Gosudarstvo i pravo” bije na głowę zasłużone czasopisma niemieckie i francuskie (czytał to ktoś?). Natomiast h dla czasopism angielskich, a właściwie amerykańskich wynosi od 27 do 41. Nature ma 349, tak dla porównania. Tu otwarte pytanie – czy to, że czasopisma europejskie mają niskie H, a amerykańskie wysokie czegokolwiek dowodzi? Jeśli tak, to w czym Iowa Law Journal (h=27) jest lepsze od Archiv des oeffentlichen Rechts (h=4) czy Droit Social (h=6)? Poza numerkami oczywiście.
2 Comments
Możliwość komentowania jest wyłączona.
Piotr Stec 
Sądzę, że dużą rolę odgrywać mogą stosowane standardy cytowań, jak również sposób prezentacji metadanych, przekładające się na „widoczność” lub „niewidoczność” w sieci tytułów z określ. regionu. Do porównywania faktycznego wpływu wskazanych tytułów konieczna byłaby komplementarna (lub bliska komplementarności) baza referencyjna.
Oczywiście, wynik pomiaru jest tak dobry, jak zbiór danych, z którego korzystamy. To, że Google pomija monografie też ma znaczenie. Poza tym cytowalność w prawie może być obniżona ze względu na to, że niektóre problemy mają charakter efemeryczny (analizy niewdrożonych pomysłów legislacyjnych, przepisy epizodyczne, ‚wygasłe’ dziedziny prawa), część zajmuje dwie – trzy osoby w kraju itd. Poza tym, jeśli ktoś dobrze analizuje jakiś problem, to albo inni już o tym nie piszą, albo ograniczają się do wskazania najważniejszej pracy z zakresu. Tą jest zwykle monografia, więc jej Google nie chwyci. Poza tym ze względu na zasadniczo naukowy charakter najczęściej cytowanym źródłem są klasyczne podręczniki prawnicze (nowsze już nie, bo autorzy zaniedbują przedstawiania kwestii kontrowersyjnych tudzież własnych poglądów).